5 ວິທີໂສດຢ່າງເປັນສຸກ ໂສດຢ່າງເປັນສຸກນັ້ນຈະຕ້ອງເຮັດຫຍັງແດ່?
ສະໜັບສະໜູນເນື້ອຫາ
ເປັນໂສດລະເປັນຫຍັງ? ຢູ່ໄປໃຫ້ເສົ້າເຫງົາໃຈ ບໍ່ຄິດຈະຫາຄູ່ຄອງ ເຖິງວ່າບາງເທື່ອມັນກໍບໍ່ງ່າຍຂະໜາດນັ້ນແທ້ບໍ? ຄວາມໂສດ ແນ່ນອນວ່າມີປັດໄຈຫຼາຍຢ່າງເຮັດໃຫ້ເປັນແບບນັ້ນ ໂດຍສະເພາະເມື່ອງານວິໄຈເຜີຍວ່າຄົນສະໄໝນີ້ເລືອກທີ່ຈະເປັນໂສດຫຼາຍຂຶ້ນດ້ວຍປັດໄຈທາງເສດຖະກິດ ຫຼື ຄວາມຄິດເຫັນ. ແຕ່ບາງເທື່ອ ຄວາມໂສດມັນກໍເຫງົາແລ້ວທຳຮ້າຍເຮົາຄືກັນໃດ. ມື້ນີ້ມີ 5 ວິທີດີໆມາຝາກກັນ ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນເຖິງວ່າຈະໂສດ.
1. ປ່ຽນມຸມມອງຂອງຕົວເຮົາ
ຄວາມເຫງົາ ເອົາຊະນະໄດ້ດ້ວຍຄວາມຄິດ ສະຖານະອາດບໍ່ສຳຄັນເທົ່າໃຈຂອງເຮົາ ມຸມມອງທີ່ເບິ່ງຄວາມສຳພັນນັ້ນສົ່ງຜົນຕໍ່ຄວາມຮູ້ສຶກ ປັດໄຈຫຍັງແດ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນໂສດຮູ້ສຶກເຫງົາ?
- ຄວາມເຊື່ອວ່າຄົນໂສດ ຕ້ອງເຫງົາ ບໍ່ໝັ້ນຄົງ ບໍ່ມີໃຜສົນໃຈ.
- ແຮງກົດດັນຈາກຄົນຮອບຕົວ ຄົນໃນຄອບຄົວ ເພື່ອນທີ່ເລີ່ມມີແຟນ
ລອງຄິດໃນອີກມຸມ ມີຜົນວິໄຈຊີ້ວ່າຄົນເປັນໂສດນັ້ນມ່ວນຊື່ນກັບອິດສະຫຼະໃນຫຼາຍໆເລື່ອງຫຼາຍກວ່າ ແທນທີ່ຈະຄິດເຖິງເລື່ອງຄວາມເສົ້າ, ຄວາມເຫງົາ ລອງຄິດເຖິງອິດສະຫຼະພາບທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດກໍເປັນສິ່ງທີ່ດີ.
2. ເຮັດຕາມເປົ້າໝາຍອື່ນກ່ອນ
ຫາກຮູ້ສຶກທໍ້ກັບຄວາມໂສດ ຕັ້ງໃຈເຮັດຕາມເປົ້າໝາຍອື່ນກ່ອນກໍເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າສົນໃຈບໍ່ແມ່ນນ້ອຍ. ກ່ອນໜ້ານີ້ ເຄີຍຂຽນເລື່ອງ ຄົນຮຸ່ນໃໝ່ຢາກມີລູກນ້ອຍລົງ ເພາະສະພາບເສດຖະກິດ ແລະ ຢາກປະສົບຄວາມສຳເຮັດໃນໜ້າທີ່ການງານກ່ອ. ຊັ້ນລອງຫັນເປົ້າໝາຍໄປທາງການງານ, ຄອບຄົວ, ສຸຂະພາບ, ກິດຈະກຳຍາມວ່າງ, ການສ້າງລາຍໄດ້ເພີ່ມ ເພື່ອຮຽນຮູ້ ຫຼື ືເຮັດຫຍັງໃໝ່ໆໃຫ້ຕົວເອງເພິ່ງພໍໃຈກ່ອນ.
3. ຢຸດປຽບທຽບ
ບໍ່ແມ່ນແຄ່ເລື່ອງໂສດ ແຕ່ລວມທັງເລື່ອງອື່ນໆອີກດ້ວຍ, ການເອົາຕົວເອງໄປປຽບທຽບກັບຄົນອື່ນຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກຮ້າຍກວ່າເກົ່າ ບໍ່ວ່າຄົນນັ້ນຈະເປັນເພື່ອນສະໜິດ ຫຼື ຄົນໃນຄອບຄົວ ບໍ່ຕ້ອງສົນໃຈເລື່ອງລາວໃນໂລກໂຊຊຽວມີເດຍເທົ່າໃດ ເນັ້ນຫາຄວາມສຸກໃຫ້ຕົວເອງກ່ອນ.
4. ລົງທຶນກັບຄວາມສຳພັນອື່ນ
ເພື່ອນ, ອ້າຍ, ນ້ອງ, ຄອບຄົວ, ຄົນອື່ນໆ ກໍມີຄວາມສຳຄັນບໍ່ຕ່າງກັນ ແລະ ພວກເຂົາເຫຼົ່ານີ້ຊ່ວຍມອບຄວາມສຸກໃຫ້ຄົນຫາຍເຫງົາໄດ້ ຫຼື ລອງລວມກຸ່ມກັນເຮັດຫຍັງບາງຢ່າງ, ຫາໝູ່ເພື່ອນໃໝ່ໆ ກໍຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນ ດີບໍ່ດີຕອນອອກໄປຫາເພື່ອນໃໝ່ນີ້ແຫຼະທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເຈິໃຜຈັກຄົນກໍໄດ້.
5. ພົບປະຄົນໃໝ່ໆ
ສຸດທ້າຍຫາກຄວາມໂສດມັນເຮັດໃຫ້ເຮົາເຫງົາເກີນຈະບັນຍາຍ. ການທີ່ເຮົາຢູ່ບ່ອນເກົ່າ ສະພາບແວດລ້ອມເດີມມັນຄົງບໍ່ມີຫຍັງດີຂຶ້ນແນ່ນອນ. ລອງອອກໄປຫາໄປຄົນໃໝ່ໆ ອາດຈະໃຊ້ແອັບຫາຄູ່ (ອັນນີ້ກໍເບິ່ງດີໆ) ຫາຕາມກຸ່ມທີ່ມີຄວາມມັກຄືກັນ ກໍເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນທີ່ດີ.
